Komiteti Ndërkombëtar i Shpëtimit (IRC) paralajmëron se marrëveshja e re e migracionit të Italisë me Shqipërinë është çnjerëzore dhe “i jep një goditje të mëtejshme parimit të solidaritetit të BE-së”, i cili është thelbësor për krijimin e një sistemi funksional evropian të azilit.
Susanna Zanfrini, Drejtoresha e IRC në Itali, thotë:
“Plani i qeverisë italiane për të ndërtuar qendra pritjeje për refugjatët dhe azilkërkuesit në Shqipëri është një dëshmi e fokusit të saj joproporcional në parandalimin e hyrjes së njerëzve në BE, në vend që të krijojë rrugë të sigurta dhe ligjore për ata që kërkojnë strehim.
Pyetje të mëdha lindin mbi aplikimin të juridiksionit italian në Shqipëri, pasi mbetet e paqartë se si njerëzit në lëvizje mund të kenë akses në azil dhe të ushtrojnë të drejtat e tyre themelore në një territor jashtë BE-së. Nocioni i ‘përpunimit të migrantëve’ i përdorur në debat është gjithashtu thellësisht çhumanizues.
“Ndërsa përpjekjet e përbashkëta pan-evropiane për një politikë më të madhe të migracionit njerëzor nevojiten urgjentisht, Italia mund të zgjedhë të udhëheqë me shembull, duke zgjeruar pranimet humanitare për refugjatët dhe duke krijuar kanale ligjore për njerëzit në lëvizje.
Është koha për të zhvendosur fokusin nga muret në mirëseardhje. Mbyllja e kufijve nuk do t’i pengojë njerëzit të kërkojnë siguri; në vend të kësaj, mund t’i detyrojë ata të ndërmarrin rrugë edhe më të rrezikshme.”
Imogen Sudbery, Drejtor i Lartë i IRC për Evropën, shton:
“Çdokush ka të drejtën themelore për të aplikuar për azil – pavarësisht se nga janë, apo si mbërrijnë. Ky vendim i fundit nga Italia është pjesë e një tendence shqetësuese që minon këtë të drejtë – duke u fokusuar në parandalimin e njerëzve që të arrijnë në Evropë, në vend që t’i mirëpresin ata me dinjitet dhe respekt.
“Kjo nuk është hera e parë që një shtet anëtar e shqyrton këtë mundësi, por ka arsye themelore pse këto propozime të së kaluarës nuk kanë shkuar përpara: procesi i largimit nga jashtë është i rrethuar me të meta të shumta në baza morale, ligjore dhe praktike.
“Ky vendim i jep gjithashtu një goditje të mëtejshme parimit të solidaritetit, i cili qëndron në zemër të një sistemi funksional evropian të azilit. Nuk është përtej mundësive të një rajoni të pasur dhe të qëndrueshëm si BE-ja të mirëpresë njerëzit që kërkojnë siguri në një mënyrë humane dhe të organizuar, me kusht që të gjitha shtetet anëtare të jenë të gatshme të bëjnë çmos.
Megjithatë, nëse vendet individuale shkojnë në rrugën e tyre, ka pak mundësi që shtetet e BE-së të krijojnë një qasje koherente që funksionon për të gjithë – njerëzit që kërkojnë siguri dhe komunitetet pritëse njësoj.
“Është jetike që shtetet e BE-së të mbështesin dhe forcojnë të drejtën për të kërkuar azil në territorin e tyre. Çdo partneritet migrimi i arritur me vendet jo anëtare të BE-së duhet të kushtëzohet nga mbrojtja e të drejtave themelore të njerëzve në lëvizje.
Dhe BE-ja duhet të zgjerojë ekzistueset dhe të krijojë rrugë më të sigurta drejt mbrojtjes në Evropë, në mënyrë që njerëzit të mos detyrohen të rrezikojnë jetën e tyre në rrugë të rrezikshme në radhë të parë.”
