Konkursi i “Miss Universe” filloi këtë javë me konkursin paraprak – dhe një konkurrente tashmë ka pushtuar titujt kryesorë të të gjitha mediave.
“Miss Tajlanda”, Anna Sueangam-iam, mahniti publikun e veshur me një fustan të bërë me kanaçe, teksa njëherësh përloti mbarë shikuesit e spektaklit me historinë e saj shkruan Insider.
Tani fustani është bërë viral, duke grumbulluar më shumë se 150,000 pëlqime në rrjetin social Instagram, ku Sueangam-iam publikoi fotografinë për ndjekësit e saj.
Foto: Anna Sueangam-iam/Instagram
Ansambli i rinovuar – i cili u dizenjua nga marka “Manirat” dhe njihet si “Fustani i Fshehur i Çmuar i Diamantit” – uptim të fshehur në veshje. Detajet e kanaçes janë një lloj dedikimi për prindërit e saj.
“Ky fustan u frymëzua nga mjedisi i njohur i fëmijërisë sime”, ka shkruar ajo në Instagram. “Duke u rritur me prindër grumbullues plehrash dhe kanaçesh, jeta ime si fëmijë ishte mes grumbujve të mbeturinave dhe materialeve të riciklueshme. Ky fustan unik u bë qëllimisht me materiale të hedhura dhe të ricikluara, përkatësisht kanaçet për t’i paraqitur Universit atë që konsiderohet e pavlerë. Nga shumë njerëz në fakt posedon vlerën dhe bukurinë e vet. Faleminderit të gjithëve që e patë, e dëgjuat dhe shpresojmë që jeni mesazhi i vetëvlerësimit”, shkroi bukuroshja Anna në Instagram.
Foto: Anna Sueangam-iam/Instagram
“Edhe pse disa e quanin si ‘mbretëresha e bukurisë së plehrave’, kjo nuk e pengon kurrë të shkëlqejë si një perlë e çmuar”, shkruhet në një mbishkrim në faqen e Instagramit të “Miss Tajlandës”.Reklama
Sipas biografisë së saj zyrtare të dorëzuar në “Miss Universe”, Sueangam-iam, tani 24 vjeçe, lindi dhe u rrit në një lagje të varfër në Bangkok. Familja e saj më vonë e dërgoi në një tempull për ta mbrojtur nga një mjedis i pasigurt. Ajo u rrit mes murgeshave budiste dhe vaktet e saj përbëheshin kryesisht nga mbetjet e murgjve.
Foto: Anna Sueangam-iam/Instagram
“Në moshë të re, varfëria e diferencoi jetën e saj në shkollë nga fëmijët e tjerë, veçanërisht kostoja e shkollimit”, thuhet në biografinë e saj. “Për të mbuluar tarifat e shkollimit, asaj iu desh të mblidhte kanaçe, të dhuronte gjak çdo semestër, të mblidhte shishe plastike të mbeturinave dhe të pastronte banjat publike. Kjo përvojë e bëri atë të vërë në dyshim mundësinë e fëmijëve tajlandez për arsimim”.
Sueangam-iam tani shpreson të përdorë influencën e saj për të përfaqësuar dhe përforcuar zërat e fëmijëve nga prejardhje të paprivilegjuar. Ajo aktualisht punon me një numër organizatash jofitimprurëse, duke përfshirë “Smile Train Thailand”.
